Frugger, manch Eene baaje ging, vertell ek euch, getz ma, niet ganz so witt, niet noor de Rhin, kott be de Bäreschlüss harinn, för Blaage, wonderbar. Door hem we so vööl Spass gehatt, Vaader un Mooder oog, En Deck dorbej un sons noch watt, Kartuffelschlaat goof et ok satt, un rooje Tee, en Hoop. Datt Isselwaater woor niet diep, jede kuss stohn doordrinn. Un wenn man dann de Hang hoch liep, weil Mooder odder Vader riep, rutschte man weer harinn. Erinnerung an die Kinderzeit, kommen mir oft...