För Zojov - noch ens Grimm op Monnemer Platt

Dr Fuss un de Jäus

Mährsche van de Bröder Grimm

Ne Fuss kom ens op en Weed, wo en Hähd van staatse fette Jäus sohß. Dat jefeel ihm, hä lachden un sähd :“Hieh kumm esch jo wie jerofe. Ür setzd esu nett beieneen, su kann esch een noh dr angere verkasematuckele“
Die Jäus wohden verschreck, kritten et met dr Angs ze dunn un beddelden öm ihr Läve. Dr Meester Reineke ävver lehd sesch en dr Nacke kalle. „Nix do, ür wähd jefresse un domet hät et sesch!“
Schliesslesch nohm een van dänne Jäus alle Moot zesamme un beddelden: „Wann mir ärme junge un fresche Dierscher et Läve loße salle, dann loß us doch winnischstens vürher zöm Herrjott bäde, domet mr nit en Söng un Schold sterve. Donoh wolle mr us dann och all op de Reih stelle, su dat de dir een noh dr angere immer de Deckste ussöke kanns….“
„Jeretz,“ sähd dr Fuss, „do ka’mr nix jäjen han, dat es fromm un jottjefällesch. Also, lott jonn, doht ösch bäde. Esch wahde su lang.“ Drop fingk dr eesche Jans e zemlesch lang Paternoster an, immer ga – ga – ga, se hoht un hoht nit op, dröm feel die zwedde alt met enn, ovschun se noch jarnit dran wor. Un weil et jarnit vüran jingk, steeßen de dredde und drop och de veede drzo – un bal wor die janze Hähd am Spektakele.
(Wann die mem Bäde fähdesch sinn, sall et Mährsche an et Eng verzalld wähde, zor Zigg sin se noch kräftesch dobei.)