Kirmessonndaach
September
Prummeblau, quittejell, appeljröön,
dat sin däm September sing Klöre,
jedes Johr widder un jedes Johr schön,
un wören se op ner Fahn beieneen,
künnt ech nen Eid drop schwöre.
Appelmoos un Prummetaht
jrößen us de Kösche,
jedes Johr noh ahler Aht
fresch jeplott un fresch jemaht
do ben ech drtösche.
Wann dann noch de Kirmes kütt
sin de Minsche sillich,
denn et schönste, wat et jütt
es, wa’mr se zesamme kritt
de janze Jrußfamillich.
Dann setzen se beieneen, die Lück
bei dä Tahte, dä blaue un jelle,
un schwaden van fröher un van hück,
September, dat es en Johreszigg,
för ze schnöppe un ze verzälle.
Autor:Paul Scharrenbroich aus Monheim am Rhein |
38 Kommentare
Sie möchten kommentieren?
Sie möchten zur Diskussion beitragen? Melden Sie sich an, um Kommentare zu verfassen.