Märchen von Clemens von Brentano - Lore Lei

hier parodiert nach dem bekannten Text von Harry Heine, zu dem Friedrich Silcher sich eine gewaltige Melodei ausdachte.

Et Leed van dr Loreley

„Saht, höht ens, wat mach dat bedügge“
su han esch dr Kellner jefroch,
„bovven huh op dr angere Sigge?“
en Joar, em Winzerhoff Koch.
Do wor et am Bletze un Kraache
wohd e Tröteständsche jebräht-
„Ja“ säht hä, „do kanns de nüx maache,
do maache de Höhner Konzäht.“

„Fröher wohd do nur Solo jesonge,
do soß vürenahn op dr Kant,
ne Fuss, dä däm Herrjott jelonge,
mem joldije Kamm en dr Hand.
Et deht sesch de Kähls präsentiere,
wor sesch singer Schönheet bewoss,
all dehten se bovvenahn stiere,
un woren se schärp op dä Schoss.

Op Rädsche, op Moped un Naache
do komen de Käls ahnjejöck,
un et wor am Senge un laache,
un de Jonges juzden vör Jlöck.
Kee Minsch lurden mieh op de Wäje,
o’m Rhing fuhr dr Naache em Kries
de Polizei hatt nüx drjäje
schrivv Knöllcher kilojrammswies.

Nur eener, dä fuhr met däm Rädsche
van Joarshausen erop,
dän hätt op däm bränkelijje Päddsche
dat fussije Frauminsch jestopp.
„Esch passen hieh op op et Rheinjold,
und mesch pack kenner ahn,
un wann irjendsjet mit mir sein solld,
ess mi Vatter bei dr Bahn.“

Dä Jong dit et sesch ens belure
de Been, et Jeseesch un de Häng,
dann säht hä: „ Et ess ze bedure,
de Kummede ess jitz am Eng.
Wer desch su van Nöhem liehrt kenne,
wöhd klor verschreck, dat ä lööf.“
Do dit et dr Bersch eravrenne
un hät sesch em Riesling versööf.