Eeschte Jedanke - Monnemer Platt

Morjejebätche

Här, de Näht es endlech öm
un dr Daach brängk Leht un Läve,
fruh un jlöcklech well esch dröm
widder en ding Hand mesch jävve.

Loß dr janzen Daach mesch hück
immer op ding Wäje blieve,
loß mesch all die angere Lück
als ming Nohbere bejriefe.

Loß, wat du mir zojedäht,
mir och dismol widder jlöcke,
wat et Läve mir jebräht,
mesch nit janz ze Boddem dröcke.

Du jüss Rot und Kraff un Moht,
du dehs Leht un Wärmde schenke.
Mach dr Daach - un alles joot,
wat esch saren, dun un denke.

Gefällt 7 mal7

Autor: